Gisteren mijn eerste Konrad Red King gedronken, terwijl dat niet mijn bedoeling was…

Ik had een flesje ingepakt voor een vriendin. Ik associeerde de kleur met een likeur of ander zoet vrouwendrankje, zoals Pisang Ambon. Blij verrast pakte ze het cadeautje uit. En ze was niet eens jarig, zei ze.

‘Wat een schattig flesje’, riep ze bij het zien van de Rode Koning, ‘is dat echt bier? Ze keek me aan. ‘Mag ik ?’, vroeg ze benieuwd naar de inhoud.

‘Natuurlijk’, antwoordde ik, ‘het is jouw flesje’.

Ze liep naar de keuken en haalde een opener en een glas. Ze plopte de dop van de fles en ging op de bank zitten. Rustig schonk ze het prachtige rode vocht in het glas. Even hield ze het glas boven zich voor  het licht van een lamp. Een rijke schakering flonkerend rood verlichtte even haar gezicht. Ik keer er tevreden naar.

Ze zette het glas aan haar lippen en nam een slokje. Haar gezicht vertrok, ze verslikte zich. ‘Wat, wat…’, was het enige dat ze uit kon brengen.

Verbaasd wachtte ik.

‘Nou lieverd, dit is geen vrouwendrankje als je dat soms dacht’, zei ze nadat ze zich had hersteld, ‘het is lief bedoeld, maar dit is te stevige kost voor mij’.

We lachten. ‘Hier’, zei ze terwijl ze mij het glas aanreikte, ‘dit is meer wat voor jou. Mooie sigaar uit eigen doos’.

Ik nam een slok.

Inderdaad blijkt deze Konrad Red King, dit lieflijke rode vocht, verraderlijk. De helder rode tint verbergt een verrassend bitter met een heerlijke volheid. Wie van bokbier, een trappist of ander stevig speciaal bier houdt moet deze Red King proeven. Niet alleen een bijzonder spraakmakend kleurtje, ook een bijzonder smaakmakend bier.

Voor de vriendin later nog even een Maroussia parfum gehaald. Een heel mooi rood flesje, maar de inhoud niet om te drinken.